Kościół Zielonoświątkowy. Zbór Betel
ul. Pszczelna 2
48-100 Głubczyce
Telefon: 77 485 82 27
Nabożeństwa:
czwartki (nab. modlitewne) – 18:00
niedziela – 10:00
Historia Zboru Betel w Głubczycach
Zbór Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w Głubczycach powstał jesienią 1945 r. Członkowie Zboru rekrutowali się przeważnie z przesiedlonych rodzin z województwa tarnopolskiego. Zbór należał do Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej.
Wiosną 1945 r. br. Ignacy Marczak, wraz z innymi rodzinami osiedlił się w miejscowości Gołuszowice i zaczął prowadzić pierwsze nabożeństwa w domach prywatnych. W następnym okresie dalsze rodziny osiedliły się w Bogdanowicach, a jesienią 1945 r. br. Stanisław Muszczyński zamieszkał w Krzyżowicach. W tym czasie przyjechał do Głubczyc br. Jan Barczuk wraz z rodziną i wspólnie z braćmi Ignacym Marczakiem i Stanisławem Muszczyńskim zaczynają odbywać stałe nabożeństwa na terenie okolicznych wsi: Gołuszowic, Bogdanowic i Krzyżowic.
Nabożeństwa odbywały się w domach prywatnych, aż do roku 1947. Od roku 1947 nabożeństwa zaczęto odbywać w domu brat. Barczuków w Głubczycach (przy ulicy Pszczelnej 3). W tych latach Zbór zaczął przeżywać Boże błogosławieństwo, a Pan dodawał do Zboru tych, którzy mieli być zbawieni. W roku 1946 odbyły się dwa chrzty. Pierwszy odbył się latem, ochrzczono 18 osób; drugi wczesną jesienią. Chrzcili bracia prezbiterzy Józef Czerski i Franciszek Januszewicz. Należy dodać, że był to pierwszy chrzest w Kościele Chrześcijan Wiary Ewangelicznej po zakończeniu II wojny światowej.
W tym też czasie została powołana pierwsza Rada Zborowa, w skład której weszli bracia: Stanisław Muszczyński (przełożony), Ignacy Marczak (z-ca przełożonego), Jan Barczuk (sekretarz) i Michał Golas (skarbnik). Bracia z Rady Zborowej nawiązywali braterską współpracę z innymi Zborami i braćmi, jak br. Ludwik Muzia z Niekazanic, Leopold Bałuczyński, Józef Bałuczyński i Franciszek Jaworski z Nysy i in.; a do przeprowadzenia ewangelizacji i innych uroczystości najczęściej zapraszano braci: Józefa Czerskiego, Grzegorza Ilczuka, Mieczysława Suskiego, Franciszka Januszewicza, Kazimierza Czepieluka i Władysława Sosulskiego. W latach pięćdziesiątych, po długich staraniach br. Jana Barczuka i braci z Rady Kościoła, Zbór nabył od władz (w roku 1955) zniszczony kościółek przy ul. Sobieskiego – w celu odbywania nabożeństw. Ale ze względu na wysokie nakłady remontowe, jakich wymagał zniszczony obiekt kościelny i niszczenie okien i dachu przez nieprzychylnych ludzi, Zbór po dziewięciu latach użytkowania przekazał go (w roku 1964) Kościołowi Polsko-Katolickiemu w Głubczycach.
W latach 1960-1972 Pan przydawał do Zboru coraz więcej nowych członków, salka udostępniona przez braterstwa Barczuków okazała się za mała. Mimo jednak trudności lokalowych, w Zborze co rok odbywały się nabożeństwa ewangelizacyjne, międzyzborowe, młodzieżowe i inne uroczystości. W roku 1972 Rada Zborowa postanowiła nabyć dla celów zborowych większe pomieszczenie. Zgłoszoną przez Radę Zborową propozycję Zbór przyjął jednomyślnie i zaczął gromadzić fundusze na nowy Dom Modlitwy. Pan pobłogosławił to całe przedsięwzięcie. W krótkim czasie fundusze na ten cel zostały zgromadzone i nabyto budynek mieszkalny przy ul. Pszczelnej nr 1, i odremontowano częściowo własnymi siłami.
W nowej kaplicy może pomieścić się około 200 osób. W późniejszym czasie dostawiono przybudówkę (przedsionek), w której otwarto tak bardzo potrzebną Zborowi biblioteczkę zborową. W latach sześćdziesiątych Zbór głubczycki zorganizował swoją placówkę w Raciborzu, gdzie odbywały się nabożeństwa (przy ul. Wesołej 7). W roku 1971 postanowiono oficjalnie zarejestrować placówkę w Raciborzu. Od tej pory odbywały się regularne nabożeństwa tygodniowe. Początkowo w środy, a później w czwartki oraz w ostatnią niedziele każdego miesiąca.
W okresie 1971-1973 kierownikiem placówki w Raciborzu był br. G. Muszczyński. W latach 1973-1978 opiekę nad placówką sprawował br. W. Barczuk. Zaś w latach 1978-1980 kierownikiem placówki, aż do usamodzielnienia się Zboru w roku 1980, był br. B. Zapotoczny. W roku 1973 Pan odwołał do wieczności długoletniego przełożonego Zboru, brata Stanisława Muszczyńskiego. Na to stanowisko powołano jego syna Grzegorza Muszczyńskiego. W tym roku powołano nową radę Zborową, w której skład weszli następujący bracia: G. Muszczyński (przełożony), I. Marczak (z-ca przełożonego), W. Barczuk (sekretarz), A. Kaźmirów (skarbnik), M. Golas, J. Koziński i St. Garbowski (członkowie). W roku 1973 dokonano ordynacji na urząd prezbitera br. Przełożonego Zboru G. Muszczyńskiego. Była to pierwsza ordynacja w Zborze głubczyckim po II wojnie światowej.
W latach 1976-1978 bracia Kazimierz Barczuk i Ryszard Gużda byli słuchaczami Szkoły Biblijnej w Warszawie. Po ukończeniu Szkoły br. Ryszard Gużda został ewangelistą w II Zborze w Warszawie, a obecnie pracuje w Redakcji „Głosu Ewangelii z Warszawy”. Słuchaczem Szkoły Biblijnej jest obecnie br. Jan Barczuk, który drugi rok kontynuuje naukę. Mimo licznych trudności, praca w Zborze rozwija się dobrze, co jest wyraźnym Bożym błogosławieństwem.
W ostatnich latach ilość członków w Zborze wzrosła do 60 osób i to pomimo odejścia niektórych członków do wieczności i wyjazdu innych ze Zboru. Każdego jednak roku są nowi kandydaci do chrztu, co jest wielką radością dla Zboru, gdyż większość z nich stanowią ludzie młodzi. Praca wśród młodzieży przed nabyciem Domu Modlitwy była bardzo ograniczona z powodu braku odpowiedniego lokalu do odbywania spotkań młodzieżowych. Pomimo jednak tych trudności młodzież z wielkim zapałem zgromadzała się na nabożeństwa młodzieżowe w mieszkaniach prywatnych: w domach brat. Muszczyńskich, Barczuków i Kaźimirów. Ze względu na dużą ilość młodzieży w ubiegłych latach w Zborze pracą tą zajmowali się bracia: Kazimierz Barczuk, Czesław Kaźimirów i Bogdan Fedyczkowski.
Przez jakiś czas działał zespół muzyczny pod kierownictwem br. B. Fedyczkowskiego. Na przestrzeni lat systematycznie odbywały się zajęcia Szkoły Niedzielnej aż do roku 1981. Pracą w Szkole Niedzielnej zajmowało się na zmianę 6 osób. Nauczanie odbywało się w jednej grupie. Dzieci bardzo często brały udział w nabożeństwach, przygotowując specjalne programy. Od roku 1981 naukę w Szkole Niedzielnej przerwano na czas nieograniczony z powodu braku dzieci w tym wieku. Bracia z Rady Zborowej, od czasu do czasu odwiedzali zborowników rozsianych na terenie okolicznych wsi: w Bogdanowicach, Gołuszowicach i Czerwonkach i urządzają tam wieczorowe nabożeństwa.